Şehirler: İstanbul

Kuşçu, H. (2010). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin dinleme, konuşma, okuma ve yazılı anlatım becerilerinin geliştirilmesinde Türkçe öğretmeninin rolü (Çekmeköy ilçesi örneği) (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Kılınç, E. (2018). Sağlık inanç modeli temelli Yaralanma Ölçeği'nin geçerlik ve güvenirlik çalışması ve ergenlerin okulda - trafikte güvenlik önlemlerine yönelik davranışları (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Özalp,Yılmaz,E. (2015). Yaratıcı Düşünme Testi-Resim Üretme Türkçe versiyonu. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Dikmen-Ada, B. (2012). Yaratıcı Liderlik Ölçeğinin Geliştirilmesi ve okul öncesi yönetici ve öğretmenlerinin yaratıcı liderlik özelliklerinin incelenmesi (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Aydın, N. (2018) Kamu sağlık kurumları çalışanlarında yardımlaşma kültürü: İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü ve Anadolu Güney Kamu Hastane Birliği üzerine bir çalışma (Tez No: 506549) [Doktora tezi, Marmara Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Kalem, E. (1999). Life Style Index (Yaşam Biçimi Ölçeği) ego savunma mekanizmaları testinin Türkçe formu dil eşdeğerliliği, güvenilirlilik ve geçerlilik çalışmaları (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Aydınlı, S. (2006) Sağlığın korunması ve geliştirilmesiyle ilgili temel davranışları değerlendirmek üzere "yaşam biçimi ölçeği" geliştirme çalışmaları ve bu ölçeğin güvenilirlik araştırması. (Tıpta uzmanlık tezi). İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, İstanbul.

Pınar, R. (1995). Diabetes Mellitus`lu hastaların yaşam kalitesi ve yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin incelenmesi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Küçükertan, A. (2020). Yaşam Memnuniyet Ölçeği’nde ROC analizi ile standart belirleme (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü).

Demirci, İ. ve Ekşi, H. (2017, Mayıs). Sinop’ta huzur ve mutluluk: İnsanın yaşadığı yeri nasıl algıladığı huzuru ve mutluluğu ile ilişkili midir? 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi’nde sunulan bildiri, Üsküdar Üniversitesi, 12-14 Mayıs, İstanbul, Türkiye.

Şişman, F. N. (2011). Yaşlı bireylerin bilişsel durumunu geliştirmede Roy Adaptasyon Modeline temellenen hemşirelik bakımının etkinliği (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Akkurt, Ş. (2017). Yeme Arzusu Ölçeği geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No. 485506) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Baktıroğlu, G. (2019). Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği’nin yetişkinler üzerinde geçerlik, güvenirlik ve norm çalışması.(Tez no. 587801) (Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).

Yeşilkaya, B. (2018). Tip 2 diyabetlilerde yeme davranış modeli ölçeğinin geçerlik ve güvenilirliği ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Okan Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Şahin, İ.N. (2022) Besin Bilgisi ve Yeme Tutumuna Yönelik Ölçek geliştirme: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No.752830) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Ünlü, H. (2011). Okul öncesi dönem çocuklar için Yeme Davranışı Değerlendirme Ölçeğinin Türk çocuklarına uyarlanması (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Ercan, B. (2022). Ölçek geliştirme çalışması: Yenidoğan Deri Bütünlüğü Risk Değerlendirme Ölçeği. [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Ercan, B. (2022). Ölçek geliştirme çalışması: Yenidoğan Deri Bütünlüğü Risk Değerlendirme Ölçeği. (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Çelik, R. N. (2023). Yenidoğan Hemşireleri için Bireyselleştirilmiş Destekleyici Gelişimsel Bakım Ölçeği’nin geliştirilmesi (Yüksek lisans tezi). Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Gülhane Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Boyraz, G. (2019). Yenidoğan Palyatif Bakım Tutum Ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması ve web tabanlı palyatif bakım eğitiminin etkinliğinin değerlendirilmesi (Tez no. 611025). [Doktora tezi, Sağlık Bilimleri Üniversitesi Gülhane Sağlık Bilimleri Enstitüsü].

Erbay, E. A. (2020). Yenidoğan Taramaları Hakkında Anne Bilgi ve Tutumları Ölçeği Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara.

Şahin, D. (2024). Ölçek geliştirme çalışması: Yeterince İyi Annelik Ölçeği (Tez No: 931205) [Yüksek lisans tezi, İstanbul Rumeli Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Akgüner, Ç. (1994). Attitudes toward continuing education activities in Turkey (Master thesis). Boğaziçi University Institute of Social Sciences, İstanbul.

Sezer, A. (2012). Sağlık okuryazarlığının sağlıklı yaşam biçimi davranışları ile ilişkisi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Batmaz, H. (2018). Yetişkinler için beslenme bilgi düzeyi ölçeği geliştirilmesi ve geçerlik-güvenirlik çalışması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.