Ölçek Kategorileri: 185 Sağlık Psikolojisi

Özer, S. (2002). Kalp yetmezliğinde sağlık davranışları ve yaşam kalitesi ilişkisinin incelenmesi. (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Pınar, R. (1995). Diabetes Mellitus`lu hastaların yaşam kalitesi ve yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin incelenmesi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

İğici-Öner, S. (2010). Ankara Ulucanlar Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi' ne 2008 Yılı ilk yarısında başvuran yaşa bağlı maküla dejenerasyonu olgularının NEI VFQ-25/TR Yaşam Kalitesi Ölçeği ile Değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Koçyiğit, H., Aydemir, Ö., Ölmez, N. ve Memiş, A. (1999). Kısa form-36 (KF36)’nın Türkçe versiyonunun güvenirliliği ve geçerliliği. İlaç ve Tedavi Dergisi,12(2), 102-106.

Küçükertan, A. (2020). Yaşam Memnuniyet Ölçeği’nde ROC analizi ile standart belirleme (Yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü).

Gökkaya, E. (2025). Disaster Recovery Conviction Scale regarding Elderly Individuals. Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 11(2), 53-57. https://doi.org/10.30934/kusbed.1570197

Özel, İ., & Kutlu, F. Y. (2024). Yaşlı Bireylerin Sağlık Çalışanlarının Tutumlarını Algılama Ölçeği’nin geliştirilmesi, psikometrik özellikleri, doğrulayıcı faktör analizi ve kesme değeri. Türkiye Klinikleri Hemşirelik Bilimleri Dergisi, 16(1), 257-266. https://doi.org/10.5336/nurses.2023-99576

Birgili, F., Kılınç, S., & Uğurlu, N. B. (2022). Validity and Reliability of Turkish Version of the Self-Awareness of Falls in Elderly Scale Among Elderly Inpatients. Cyprus Journal of Medical Sciences, 7(1), 69-79. DOI: 10.4274/cjms.2020.2134

Kamarlı-Altun, H., Suna, G., & Ciftci, S. (2022). Turkish adaptation of Nutritional Form for the Elderly: A methodological study. Turkiye Klinikleri J Health Sci, 7(4), 1135-42. DOI: 10.5336/healthsci.2022-91423

Gökler, M., Ünal, E., Aydın, R., Metintafi, S., Ifiıklı, B., Önsüz, M. (2015). Developing A Home Health Care Need Scale For The Elderly. Türk Geriatri Dergisi, 18(3), 231 – 237.

Cevik C, Baydur H, Ozdemir R, Sonmez S. (2024). Validation and reliability study of the Turkish version of the Social Health Scale for the Elderly. Eur J Geriatric Gerontol, 6(3):185-193.

Altay, B. & Çalmaz, A. (2023). Development of satisfaction with life for the elderly: A validity and reliability study. Academia Journal of Educational Research,  11 (9), 244-252. https://doi.org/10.15413/ajer.2023.0701 ISSN 2315-7704

Özel-Kızıl, E. T., Turan, E. D., Yılmaz, E., Cangöz, B., & Uluç, S. (2010). Discriminant validity and reliability of the Turkish version of Informant Questionnaire on Cognitive Decline in the Elderly (IQCODE-T). Archives of Clinical Neuropsychology, 25(2), 139-145. doi: 10.1093/arclin/acp103

Yıldırım, Y. (2007). “Yaşlılarda Diyabetin Yükü Ölçeği”Nin Türk toplumu için geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi (Doktora tezi, Ege Üniversitesi, İzmir). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp adresinden edinilmiştir.

Karagöz, Y., Karaşin, Y., Filiz, M. & Ateş, M. (2025). Factors affecting the joy of life in old age: A scale development study. Adultspan Journal, 24(1), 4.

Adıgüzel, L. (2023). Yatağa Bağımlı Hastaların Bakım Vericileri için Öz Yeterlilik Ölçeği geliştirilmesi  (Tez No: 785494). (Doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi). YÖK Tez Merkezi.

Yılmaz F., Öztürk M., Kevenk A. (2021). Inpatıent satısfactıon questıonnaıre: Scale Development and relıabılıtyvalıdıty study. Kocaeli Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 7(3), 206 – 215. https://doi.org/10.30934/kusbed.826261

Bıyıklı, A. E. (2018). Yatan Hastaların Beslenme Hizmetlerinden Memnuniyet Ölçeği’nin geliştirilmesi ve uygulanması [Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi].

Hamurcu, P., Şahin, İ. N., & Çelik, A. (2023). Yeme Arzusu Kabullenme ve Davranış Ölçeği’nin Türkçe uyarlamasının geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, (19), 19-32. https://doi.org/10.38079/igusabder.1109847

Akkurt, Ş. (2017). Yeme Arzusu Ölçeği geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No. 485506) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Şahin, İ.N. (2022) Besin Bilgisi ve Yeme Tutumuna Yönelik Ölçek geliştirme: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No.752830) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Özdoğan, Y. (2013). Adolesanların yeme davranışı ve beslenme bilgilerini saptamaya yönelik ölçek geliştirme çalışması (Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Bozkurt, O., Kocaadam-Bozkurt, B., Mengi Çelik, Ö., & Köksal, E. (2024). Validation and Reliability of the Turkish Version of the Mindful Eating Inventory in Adults. Mindfulness, 15(1), 242-252.

Atalay, C. (2016). Yeni Çevresel Paradigma Ölçeği ile organik gıda tüketicilerinin çevreye yönelik tutumlarının değerlendirilmesi: Ankara ili örneği (Tez No. 434729) [Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Sule Cekic & Meltem Arslan (2022). Validity and reliability study for the Turkish adaptation of the Parent Satisfaction Questionnaire with Neonatal Hearing Screening Programs. Hearing, Balance and Communication, 20 (3), 166-171.