Ölçek Kategorileri: 140 Kişilerarası İlişkiler

Şahin Bayındır, G., Sukut, Ö., Yılmaz, S. & Kutlu, Y. (2021). The Turkish validity and reliability of the Kiersma–Chen empathy scale. Perspectives Psychiatric Care 2022;58: 1096–1102.  https://doi.org/10.1111/ppc.12907

Akın, A., Raba, S., Rada, S., Yılmaz, S. ve Demirbacak, H. Ş. (2016). Kişiler Arası Bağımlılık Ölçeği’nin 6 maddelik formunun Türkçe'ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. V.Sakarya'da Eğitim Araştırmaları Kongresi, bildiri kitabı içinde (ss.85-89). Sakarya: Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınları.

Ulusoy, Y. (2010). Kişiler Arası Bağımlılık Ölçeği`nin (Interpersonal Dependency Inventory) uyarlama çalışması (Yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Little, L.M., Kluemper, D., Nelson, D.L.& Gooty, J.(2012). Development and validation of The Interpersonal Emotion Management Scale. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 85, 407–420. doı:10.1111/j.2044-8325.2011.02042.x

Kurşuncu, M. A. & Baştemur, Ş. (2022). The Adaptation Study of the Interpersonal Needs (INQ-15) into Turkish. EJER Congress 2022 Conference Proceedings. https://www.ejercongress.org/wp-content/uploads/2022/10/INGILIZCE-TAM-METINLER.pdf

Başerer, Z., Başerer, D. ve Demirkaya, P. N. (2016). Kişiler Arası İletişim Engelleri Ölçeği geliştirme. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 2016 (43), 290-303. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ikad/issue/72974/992422

Engeler, A., ve Yargıç, L. İ. (2007). Kişilerarası tepkisellik indeksi: Empatinin çok boyutlu ölçümü. In New Symposium Journal ,45(3), 119-127.

Duru, E. (2002). Öğretmen adaylarında kişi-durum yaklaşımı bağlamında yardım etme davranışı, empati ve düşünme stilleri ilişkisi ve bu değişkenlerin bazı psikososyal değişkenler açısından incelenmesi (Doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Uysal, D. (2002). Çalışanların kişilerarası adil davranış algıları ile çatışma iletişim tarzları arasındaki ilişki ( Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Yaman, E. (2015). Kişilerarası çekicilik ölçeği: geçerlik güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 12(1), 1547-1557. http://dx.doi.org/10.14687/ijhs.v12i1.3139

Doğan, T. ve Sapmaz, S. (2012). Kişilerarası Duyarlılık Ölçeğinin Türk üniversite öğrencilerinde psikometrik analizi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 5(2), 143-155.

Gökdağ, C., Sorias, O., Kıran, S. ve Ger, S. (2019). Kişilerarası Duygu Düzenleme Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Türk Psikiyarti Dergisi, 30(1), 57-66.

Saruhan, V., Başman, M. ve Ekşi, H. (2018). Kişilerarası Duygu Düzenleme Ölçeği’nin Türk kültürüne uyarlanması. V. International Eurasıan Educational Research Congress bildiri özetleri kitabı içinde (s.1120-1121). Ankara: Anı Yayıncılık.

Koç, M. S. (2017) Kişilerarası Duygu Düzenleme Ölçeği’nin Türk kültürüne adaptasyonu ve psikometrik özelliklerinin incelenmesi (Tez No. 473395) [Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Turgut, T., Çetintaş, Ş., Öztürk-Belet, E., & Avcu, A. (2022). Psychometric properties of Turkish version of the Interpersonal Affect Improvement Strategies Questionnaire (IAISQ). Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 12(67), 529- 542. https://doi.org/10.17066/tpdrd.12241121  

Topaloğlu, N., Ekşi, H., & Demir, İ. H. (2024). Kişilerarası Farkındalık Ölçeği Kısa Formun Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. C. Çayır (Ed.). 15. Uluslararası Sosyal Araştırmalar ve Davranış Bilimleri Sempozyumu Kongre Kitabı içinde (s. 111-121). SD Yayınevi.

Aykemat, Y. (2024). Kişilerarası Geriatrik Bakım İlişkisi Ölçeği’nin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.

Tekin, I. (2012). Kişilerarası Güçler Envanteri’nin (Inventory of interpersonal strengths) Türk üniversite öğrencilerine uyarlanmasi: Dilsel eşdeğerlik, geçerlik ve güvenirlik çalişmasi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Campbell, J. M. & Akdemir-Ataş, Ö. (2016). The development of Interpersonal Communication Scale: the study of validity and reliability. Turkish Studies, 11(19), 859-872.

Erden-İmamoğlu, S. ve Aydın, B. (2009). Kişilerarası İlişki Boyutları Ölçeği'nin geliştirilmesi. Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 29(29), 39-64.

İmamoğlu, S. (2008). Genç yetişkinlikte kişilerarası ilişkilerin cinsiyet, cinsiyet rolleri ve yalnızlık algısı açısından incelenmesi (Doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Öztan, N. (1995). Terapist ile hasta arasındaki terapötik ilişkinin farklı boyutlarda incelenmesi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Tunç, A. (2022). Kişilerarası İlişkilerde Bağımlılık Ölçeğinin Geliştirilmesi. A.R. Özpolat (Ed.), Davranışsal Bağımlılıkta Güncel Ölçekler içinde (s.9-36). Vizetek Yayıncılık

Kandemir, M. ve İlhan, T. (2017). Kişilerarası İlişkilerde Bağlanma Stilleri Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. 2. Avrasya Pozitif Psikoloji Kongresi içinde (s.174-175). İstanbul: Üsküdar Üniversitesi.

Çam, S., Tümkaya, S. (2007). Kişilerarası Problem Çözme Envanteri’nin (KPÇE) Geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (28), 95-111.