Enstitüler: Sağlık Bilimleri Enstitüsü

Özerdoğan, E. (2014). Yardımcı Hizmet Personeli El Hijyeni Uyum Ölçeği'nin geliştirilmesi ve verilen eğitimin hijyen uyumuna etkisi (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Aydın, N. (2018) Kamu sağlık kurumları çalışanlarında yardımlaşma kültürü: İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü ve Anadolu Güney Kamu Hastane Birliği üzerine bir çalışma (Tez No: 506549) [Doktora tezi, Marmara Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Gürsoy, Ş. T. (1999). İzmir' de bulunan diyaliz merkezlerinin kalite değerlendirilmesi (Doktora tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Özer, S. (2002). Kalp yetmezliğinde sağlık davranışları ve yaşam kalitesi ilişkisinin incelenmesi. (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Pınar, R. (1995). Diabetes Mellitus`lu hastaların yaşam kalitesi ve yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin incelenmesi (Doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

İğici-Öner, S. (2010). Ankara Ulucanlar Göz Eğitim ve Araştırma Hastanesi' ne 2008 Yılı ilk yarısında başvuran yaşa bağlı maküla dejenerasyonu olgularının NEI VFQ-25/TR Yaşam Kalitesi Ölçeği ile Değerlendirilmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Vefıkuluçay, D. (2008). Üniversitede öğrenim gören öğrencilerin yaşlı ayrımcılığına ilişkin tutumları (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Şişman, F. N. (2011). Yaşlı bireylerin bilişsel durumunu geliştirmede Roy Adaptasyon Modeline temellenen hemşirelik bakımının etkinliği (Yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Yeşilkaya, B. (2018). Tip 2 diyabetlilerde yeme davranış modeli ölçeğinin geçerlik ve güvenilirliği ve yaşam kalitesinin değerlendirilmesi (Doktora Tezi). İstanbul Okan Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Şahin, İ.N. (2022) Besin Bilgisi ve Yeme Tutumuna Yönelik Ölçek geliştirme: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Tez No.752830) [Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Yıldız, D. (2003). Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği sağlam bebek ünitesinde hemşirenin planlı hemşirelik eğitimi ve danışmanlık hizmetlerinin değerlendirilmesi (Doktora tezi). Gülhane Askeri Tıp Akademisi (GATA) Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Sarı, Ç. (2014). Yenidoğan cilt risk değerlendirme ölçeğinin Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.

Ercan, B. (2022). Ölçek geliştirme çalışması: Yenidoğan Deri Bütünlüğü Risk Değerlendirme Ölçeği. [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Ercan, B. (2022). Ölçek geliştirme çalışması: Yenidoğan Deri Bütünlüğü Risk Değerlendirme Ölçeği. (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Medipol Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Özsoy, S. (2019). Yenidoğan yoğun bakımda ebeveynlerin güçlendirilmesi: Empathic-n Ölçeği'nin Türkçe uyarlaması. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi, Ankara.

İnce, P. (2006). Antrenör davranışları ve sporcu doyumu: ölçek geliştirme ve uyarlama çalışması. (Yüksek lisans tezi). Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Manisa.

Gökçeoğlu, E. (2014). Annelerin emzirme özyeterlilikleri ile sütün yeterlilik arasındaki ilişkinin incelenmesi [Yüksek lisans tezi]. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.

Diriöz, M. (2010). Ayrılma anksiyetesi için yapılandırılmış Klinik Görüşme, Çocukluk ve Yetişkinlik Ayrılma Anksiyetesi Ölçekleri'nin geçerlik ve güvenirliği (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Sezer, A. (2012). Sağlık okuryazarlığının sağlıklı yaşam biçimi davranışları ile ilişkisi (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Batmaz, H. (2018). Yetişkinler için beslenme bilgi düzeyi ölçeği geliştirilmesi ve geçerlik-güvenirlik çalışması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Üçpunar, E. (2014). Yetişkinlerde İşlevsel Sağlık Okuryazarlığı Testinin Uyarlama Çalışması [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi, Ankara.

Özel-Yalçınkaya, S. (2016). Yoğun Bakım Hemşirelerinin Yaşam Sonu Bakıma Yönelik Tutum ve Davranışları Ölçeği'nin Türk kültürüne uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bolu.

Aslan, F. (2010). Yoğun bakım ünitesinde tedavi gören hastaların algıladıkları çevresel stresörler: Geçerlik güvenirlik çalışması (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Tosun, A. (2017). Yönetici hemşire çalışma ortamı ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması. (Tez No. 484793 [Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi]. Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.  

Karadaş, A. (2018). Yönetici hemşirelerde algılanan güç kaynağı: Bir ölçek geliştirme çalışması (Yayınlanmamış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.