Ölçek Kategorileri: 140 Kişilerarası İlişkiler

Koruklu, N., Totan, T., & Sağkal, A. G. A. S. (2015). Çatışma Çözme Becerilerine Yönelik İhtiyaçlar ve Çatışma Durumlarını Yönetme Becerileri Ölçeklerinin geçerlik ve güvenirliği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 17-32.

Gürdoğan-Bayır, Ö., ve Gültekin, M. (2019). Çatışma Çözme Becerisi Ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. AJESI - Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9(1), 214-239. doi: 10.18039/ajesi.520843

Koruklu- Öner, N. (1998). Arabuluculuk eğitiminin ilköğretim düzeyindeki bir grup öğrencinin çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Koruklu, N. (1998), Arabuluculuk eğitimin ilköğretim düzeyindeki bir grup öğrencinin çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi. (Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.

Akbalık, F. G. (2001). Çatışma Çözme Ölçeği'nin (Üniversite Öğrencileri Formu) Geçerlik ve Güvenilirlik Çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(16), 7-13.

Akbalık, G.F. (2001). Çatışma Çözme Öİçeği’nin (Üniversite Öğrencileri Formu) geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(16), 7-13.

Koruklu, N., Totan, T. ve Sağkal, A.. (2015). Çatışma Çözme Becerilerine Yönelik İhtiyaçlar ve Çatışma Durumlarını Yönetme Becerileri Ölçeklerinin geçerlik ve güvenirliği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 17-32. http://dx.doi.org/10.18037/ausbd.75744

Uysal, D. (2002). Çalışanların kişilerarası adil davranış algıları ile çatışma iletişim tarzları arasındaki ilişki. (Yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Aba, Y. A., & Kulakaç, Ö. (2016). Çatışmaların çözümüne yaklaşım ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Medical Journal of Bakirkoy, 12(1), 33-43. http://dx.doi.org/10.5350/BTDMJB201612106

Tekin, Ç., Güneş, G. & Çolak, C. (2014). Adaptation of problematic mobile phone use scale to Turkish: A validity and reliability study. Medicine Science, 3(3), 1361-1381. doi: 10.5455/medscience.2014.03.8138

Yeşilkaya, E. (2011). Çevresel risk faktörleri algısının ilköğretim öğrencilerinin umutsuzluğuna etkisi (Yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Çalışkan, E. , Bardakcı, S. & Teker, N. (2011). Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Algılanan Sosyalleşme Ölçeğinin Bilgisayar Destekli Ortaklaşa Öğrenme Ortamlarına Yönelik Yapı Geçerliği. Milli Eğitim Dergisi , 41 (191) , 243-256.

Akduman, G. G. ve Cantürk, G. (2011). Cinsel İstismara Uğrayan Çocuklara Karşı Tutum Ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Adli Tıp Dergisi, 24(2), 22-29.

Bozkurt, R., Terzioğlu, F., Uysal Yalçın, S., Zonp, Z., Akkoç, M., Sinko, L., & Saint Arnault, D. M. (2023). Healing After Violence: The Effect of Perception of Social Support on Posttraumatic Growth in Female University Students. Violence against women, 10778012231214771. Advance online publication. https://doi.org/10.1177/10778012231214771

Kurnaz, A. ve Kapçı, E. G. (2013). Saldırganlık ve Mağduriyet Ölçeklerinin ilköğretim ikinci kademe çocuklarına uyarlanması. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 2(2), 106-115.

Ogelman, H. G., Körükçü, Ö., Sarıkaya, H. E., Güngör, H. ve Ersan, C. (2015). Ladd ve Profilet Çocuk Davranış Ölçeği, Akran Şiddetine Maruz Kalma Ölçeği ve Resimli Sosyometri Ölçeği’nin dört yaş Türk çocukları için geçerlik güvenirlik çalışmaları. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(2), 109-129. http://dx.doi.org/10.5578/JSS.10560

Yardımcı, F. ve Başbakkal, Z. (2009). Çocuk-Ergen Sosyal Destek Ölçeği'nin Türkiye'deki geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal of Anatolia Nursing and Health Sciences, 12(2), 41-50.

Kurnaz, A. ve Kapçı, E. G. (2013). Saldırganlık ve Mağduriyet Ölçeklerinin ilköğretim ikinci kademe çocuklarına uyarlanması. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 2(2), 106-115.

Gökler, I. (2007). Çocuk ve Ergenler İçin Sosyal Destek Değerlendirme Ölçeği Türkçe formunun uyarlama çalışması: Faktör yapısı, geçerlik ve güvenirliği. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 14(2), 90-99.

Çankırı, B. (2016). Çocuk- Ergen Alay Edilme Ölçeği’nin Türkçe’ye uyarlanması, geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi). İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, İzmir.

Dönmez, Ö. (2022). Erken çocukluk döneminde Fırsat Verici Ebeveynlik Programı’nın etkililiğinin incelenmesi (Tez No. 764120) [Doktora tezi, Marmara Üniversitesi].  Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi.

Ekşi H. ve Yürür B. C. (2023, 4-6 Ağustos). Çocuk-Ergen Öteki Odaklı Mükemmeliyetçilik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması [Bildiri sunumu]. 4. Baskent International Conference On Multidisciplinary Studies, Ankara, Türkiye.  

Kırıcı, Ş. ve Ekşi, H. (2022). Çocuk-Ergen Zorbalık Ölçeği-9 Kısa Form: Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması. H. Çiftçi ve  M. Y. Dörtbudak (Ed.), 9. Uluslararası GAP Zirvesi Bilimsel Araştırmalar Kongresi Tam Metin Bildiriler içinde (s. 406-416). IKSAD Yayınları.

Köyceğiz-Gözeler, M., Bozkurt-Polat, E. ve Kan, A. (2020). Çocukla İletişime Yönelik Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması.  M. B. Kurt (Ed.), Eğitim bilimleri alanında güncel çalışmalar içinde (s. 265-288). Duvar.

Aslan, D. ve Köksal-Akyol, A. (2016). Çocuklar için Bakış Açısı Alma Testi (ÇBT)’nin geliştirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 17(3), 207-221.